از امام حسین(ع) تا آزادی

FF

از سلسله پستهای مرتبط با سریال‌بینی دو سریال خوب بجز لاست Prison Break و FlashForward هستند. امروز براتون از FF می‌نویسم و بحث طولانی‌تر راجع‌به سریال فوق‌العاده PB رو می‌گذارم واسه دفعه دیگه.

یه چیزی که توی این مدت یاد گرفتم اینه که یک سریال رو نباید مثل یک فیلم نقد و بررسی کرد، باید چندین قسمتش رو باهم نقد کرد؛ چون قاعدتاً در یک یا چند قسمت سریالها ممکنه که هدف و تم کلی داستان دست بیننده نیاد. پس این نظرم در مورد FF که الان فقط 10 قسمت از اون پخش شده شاید منصفانه نباشه.

تکلیف FF که روشن هست، از همون اولش با سناریوی علمی-تخیلی شروع شده و سعی می کنه جذابیت شبیه لاست رو در متن سریال ایجاد کنه. هزینه بسیار زیادی که برای قسمت اول این سریال نشان‌دهنده این است که دست‌اندرکاران این سریال به دنبال جذاب‌تر کردن این سریال دارند و در ادامه می‌بینیم که 9 قسمت بعدی آن از چنین هزینه‌هایی خبری نیست. واسه من دیدن سریال فقط به خاطر جذابیتش ارزشی نداره و من ترجیح می‌دهم، زمانی رو که صرف سریال می‌کنم به اندازه حداقل ناچیزی مفید باشه و چیزهای تازه‌ای واسه یادگیری به‌جز اصطلاحات انگلیسی داشته باشه.

واضح است که FF به گرد پای لاست هم نمی‌رسه، بعد از سه چهار قسمت یک حالت کرختی و خسته‌کننده پیدا کرده و فقط یک چیز دارند سر هم می‌کنند که به خورد مردم بدهند. من قصد ندارم این سریال رو با لاست مقایسه کنم (چون اصلاً در حد اونی نیست که قابل مقایسه باشند) اما خودشون خواسته‌اند که چنین چیزی رو القا کنند و شاید بتونند بینندگان بیشتری رو جذب کنند. یکی از این دلایل روشن، استفاده از دو بازیگر لاست (پنلوپه و چارلی) که هر دو نقش برجسته‌ای در لاست نداشتند، هرچند چارلی چندین قسمت نقش مهمی داشت و مخصوصاً توی قسمت اول لاست میگه: "Where are we" فقط من با همین یه جمله‌اش که حس فوق‌العاده‌ای به بیننده میده، خیلی حال کردم.

بگذریم. اما FF با لاست قابل مقایسه نیست و لاستی که تا 30-40 قسمتش با هیجان و با ایجاد معماهای زیاد به شدت جذاب بود و هر بیننده‌ای رو میخکوب می‌کرد اما FF توی همین چند قسمت مونده و تازه بعد از پخش 10 قسمت از فصل اول اون انگار به بن‌بست رسیدند و پخش اون متوقف شده. خداییش معلوم نیست این داستان ع-ت رو چطور می‌خواهند به سرانجام برسونند، آدم فکر می‌کنه که نویسنده‌هاش ایرانیند، نه برنامه‌ریزی نه خلاقیتی ، هیچی. ایده اصلی هم که مربوط به یه کتابه علمی تخیلی به همین اسم است که N ساله پیش نوشته شده .

اما همش نکته منفی نیست، نکته مثبت هم داره. زیاد هم داره و اگر لازم به مقایسه با لاست نبود می‌گفتم سریال فوق‌العاده‌ای است. اول خود داستان سریال هست که همونطور که از اسمش پیداست در مورد دیدن و دانستن آینده است. فیلم The Butterfly Effect که قبلن توی وبلاگم در موردش نوشته بودم شبیه به این هست. بازی با سرنوشت و بحث جبر و اختیار که تا اونجایی که یادم هست فلاسفه و از جمله ابوعلی‌سینا بحثهای زیادی روی این داشتن و بازهم در این سریال مطرح شده که نشان می‌دهد موضوع مهمی برای بشر است، حتی همین الان در قرن 21ام. و بنظر می‌رسد که این سریال قصد دارد اختیار که حق واقعی انسان و نوعی آزادی است را به یاد آدمها بیاورد، آدمهایی که این روزها در کار و زندگی غرق هستند و شاید بعضی وقتها یادشان برود که کی هستند و چه حقی دارند و بر اساس این حق چه وظیفه‌ای. اینکه شاید چیز نوشته شده‌ای وجود ندارد که سرنوشت شما را رقم بزند، فقط دنیا هست و قوانینش ؛ دیگه همش به خودتان بستگی دارد و تصمیماتتان. با این وجود سریال به اندازه‌ای جذابیت داره و صحنه‌های معماگونه در آن گنجانده شده است.

در قسمت 7 جایی Al Gough تصمیم می‌گیرد خودکشی کند تا آینده را تغییر دهد، هرچند بنظر می‌رسد او کم آورده است، اما نوعی تصمیم است، هرچند نه چندان عاقلانه ، اما او تصمیم می‌گیرد آینده‌اش را هرچند منتهی به مرگ باشد، خودش انتخاب کند. اگرچه بعضی موقع‌ها شده است به نظر برسد نوعی تسلیم‌شدن باشد. زندگی است و آدم و جنگها و پیروزی‌ها و تسلیم‌شدن‌هایش، حتی گاهی تسلیم نوعی پیروزی است!!

و نکته دیگری که به ذهن من می‌رسد استفاده از موسیقی عادی است که شاید اغلب مردم گوش می‌کنند و من این موسیقی‌ها را دوست دارم. در پایان این پست یکی از آنها را آپ‌لود کرده‌ام.

قسمت دهم سریال خودش دچار Flashforward شد و در حالی که شبکه اصلی abc این قسمت را با یک هفته تأخیر پخش کرد اما یک شبکه استرالیا اون رو همون هفته پخش کرد و فیلمش روی اینترنت قرار گرفت. در ضمن توی همین قسمت آخر شهره آغداشلو نقش مهمی ایفا میکنه و در معرفی اون از جمله زیر استفاده کرده بود:

guest starring : Shohreh Aghdashloo

که جالب بود؛ و باز جالب بود در همین قسمت چندان برخورد مناسبی با ایرانی جماعت نکرده و یه جوری عین تروریستها به ایرانی‌ها نگاه کرده، از این حرکتشون خوشم نیومد، مگه ما نمی‌گویم ا.ن نماینده مردم ایران نیست، ای فیلم سازان، وقتی بازیگر ایرانی رو اینطور معرفی می‌کنید، پس دیگه این چه کاریه؟ این کار رو با ماها نکنید.

و نکته پایانی اینکه لهجه بریتیش در این سریال بسیار جالب توجه است و من که زیاد با این لهجه میانه خوبی ندارم و آمریکن رو به بریتیش ترجیح می‌دهم این لهجه مرا آزاد می‌دهد؛ خوشم نمی‌آید حتی فیلمی ببینم که در آمریکا ساخته شده اما اینقدر لهجه بریتیش داشته باشد. وقتی فیلم ساخت انگلیس باشد مشخص است که چه لهجه‌ای دارد و مثلاً وقتی فیلم Atonement رو میبینی حتی از لهجه آن هم لذت میبری اما فیلمها و سریالهای آمریکایی با این همه لهجه بریتیش آزار‌دهنده است. واقعاً آمریکایی‌ها خوششون میاد واسشون سریال بسازند با لهجه بریتیش؟مثل اینکه واسه ما سریال بسازند با لهجه افغانی:دی.

دانلود unthought known

نظرات

خانواده درگیر

از سلسله کاریکاتورهای مانا نیستانی
واقعاً محشره، حتمن بقیه کارتونها رو هم ببینید


سایت مردمک (+)

مدیریت دانشگاهی

خبرگزاری مهر، مدتی پیش تحلیلی آمار گونه‌ای بر میزان سنوات پایداری ریاست دانشگاه‌های کشور در مقایسه با دانشگاه‌های جهان انجام داد. این بررسی بدون درنظر گرفتن عوامل دیگر از جمله تخصص، سوابق، کیفیت مدیریت، بازدهی و ... تنها به بررسی عددی میزان سالهای نشستن افراد بر کرسی مدیریت دانشگاه‌های ایران و جهان است.

در این بررسی ادعا شده است که 9 دانشگاه برتر دنیا و 9 دانشگاه برتر کشور با یکدیگر مقایسه شده‌اند که این گفته آنها حداقل در مورد دانشگاه‌های برتر دنیا صدق نمی‌کند و می‌توان گفت 9 دانشگاه از میان دانشگاه‌های برتر دنیا با 9 دانشگاه از میان دانشگاه‌های برتر کشور مقایسه شده‌اند.

برای مقایسه بهتر لازم است رتبه‌بندی دانشگاه‌های دنیا را از دو لینک زیر بینید و ملاحظه کنید این مدیریتها جایگاه این دانشگاه‌ها را در کجای این رتبه‌بندی‌ها قرار داده است:

http://www.topuniversities.com/university-rankings/world-university-rankings/2009/results

http://www.arwu.org/ARWU2009.jsp

لازم به ذکر است از ایران تنها دانشگاه تهران و شریف در این رتبه‌بندی‌ها حضور دارند که تهران در رتبه 368 و شریف در رتبه 501-600 قرار دارد (که البته پیشرفت قابل ملاحظه‌ای است که تا دوسال پیش هیچ دانشگاه ایران در این رتبه بندی 1000تایی وجود نداشت). به نظر می‌رسد مقایسه این دانشگاه‌ها مقایسه عادلانه‌ای نبوده و دانشگاه‌های با قدمت زیاد مثل دانشگاههای انگلیس، آلمان، سوئیس، روسیه و ... وجود ندارد و در صورت مقایسه بهتر دیده خواهد شد اوضاع دانشگاه‌های کشور از آنچه در این گزارشها آمده است بسیار بدتر است.

خلاصه‌ای از این مقایسه را در لینک زیر ببینید:

http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=947282

مهر:

در زیر جدولی از 9 دانشگاه برتر دنیا منتشر می‌شود که نشان می‌دهد این دانشگاه‌ها با قدمتی بسیار طولانی‌تر نسبت به اولین دانشگاه کشورمان دارای تعداد روسای کمتر و ثبات مدیریتی بسیار بالاتری هستند. در آخرین ردیف این جدول نیز وضعیت دانشگاه تهران، صنعتی شریف، امیرکبیر، خواجه نصیرالدین طوسی، علم و صنعت، شهید بهشتی، صنعتی اصفهان، فردوسی مشهد و کردستان آمده است.

عنوان دانشگاه	سالهای فعالیت	تعداد رؤسا
استانفورد	124 سال	11 رئیس
هاروارد	373 سال	28 رئیس
MIT	148 سال	18 رئیس
کورنل	144 سال	12 رئیس
امپریال لندن	102 سال	14 رئیس
میشیگان	192 سال	19 رئیس
فلوریدا	158 سال	15 رئیس
مینه سوتا	158 سال	14 رئیس
آلبرتا	101 سال	13 رئیس
تهران	75 سال	31 رئیس
صنعتی شریف	44 سال	31 رئیس
امیرکبیر	53 سال	21 رئیس
خواجه نصیر	79 سال	12 رئیس
علم و صنعت	31 سال	16 رئیس
شهید بهشتی	40 سال	16 رئیس
صنعتی اصفهان	32 سال	11 رئیس
فردوسی مشهد	51 سال	15 رئیس
دانشگاه کردستان	30 سال	11 رئیس

گروه حوزه و دانشگاه خبرگزاری مهر در این سلسله گزارش‌ها به بررسی دانشگاه های ایران و جایگاه لغزان مدیرانشان می پردازد.

در گزارشهای آماری خبرگزاری مهر دانشگاههای استانفورد، هاروارد، MIT، کورنل، امپریال لندن، میشیگان، فلوریدا، مینه سوتا و آلبرتا از میان دانشگاههای برتر دنیا به عنوان جامعه آماری و دانشگاههای تهران، صنعتی شریف، فردوسی مشهد، علم وصنعت، شهید بهشتی، صنعتی اصفهان، خواجه نصیر، امیرکبیر و کردستان از میان دانشگاههای ایران مورد بررسی قرار گرفتند.

مقایسه آمار مدیریتها در کل سالهای تحصیلی 9 دانشگاه برتر دنیا و 9 دانشگاه ایران

جامعه آماری	سال تحصیلی	تعداد روسا
9 دانشگاه برتر دنیا	1500 سال	144 رئیس
9 دانشگاه ایران	435 سال	146 رئیس

در مجموع 146 مدیری که بر دانشگاههای تهران، صنعتی شریف، فردوسی مشهد، علم وصنعت، شهید بهشتی، صنعتی اصفهان، خواجه نصیر، امیرکبیر و کردستان ریاست کرده اند از این تعداد 60 نفر یک سال و یا کمتر از یک سال در سمت خود باقی مانده اند.

در میان این 146 مدیر این دانشگاهها 33 رئیس دو ساله، 15 رئیس سه ساله، 21 رئیس چهار ساله و 9 رئیس پنج ساله وجود دارد و تنها هشت رئیس یعنی چیزی در حدود 8/4 درصد کل روسا موفق شدند در مدت زمانی بیش از پنج سال بر کرسی مدیریت خود باقی بمانند.

مقایسه 9 دانشگاه مطرح کشور با 9 دانشگاه برتر جهان و بررسی آمار و ارقام مربوط به ثبات مدیریت در این دانشگاهها اختلاف فاحشی را میان میانگین مدیریت در دانشگاههای جهان و ایران نشان می‌دهد به طوری که تنها هشت نفر در دانشگاههای بررسی شده داخلی موفق شده‌اند بیش از پنج سال سمت خود را حفظ کنند. این در حالی است که حتی میانگین مدیریت در اغلب دانشگاههای برتر جهان بیشتر از 10 سال است.

پ.ن. بد نیست مقایسه ای هم در مورد مسائل دیگر مثل مربیان ورزشی در کشور و در جهای دیگر دنیا انجام شود.

نظرات

قدرت

قدرت چیز بدی نیست به شرط اینکه از آن سوء استفاده نشود. کسانی که صاحب قدرت بوده‌اند اغلب نشان داده‌اند که با داشتن چنین امکانی از آن سوء استفاده کرده‌اند و وسیله‌ای برای ظلم کردن آنها شده است. شده است خود ما نیز شاید گاهی اگر قدرتی هر چند ناچیز بدست آورده‌ایم از آن به خطا استفاده کرده باشیم. تاریخ نشان می‌دهد هنگامی از قدرت به درستی استفاده شده باشد، پایدار بوده است و وقتی وسیله‌ای ظالمانه شده است، خیلی زود راه زوال را در پیش گرفته است.

این روزها شاهد زوال قدرتی هستیم که از همه جوانب سعی کرده است این خصلت را بدست آورد، قدرت نظامی، 30یا30، اقتصادی و دینی و ... و از همه جوانب از این وسایل در جهت ظلم و ستم استفاده کرده است و چندی نمی‌پاید که این کاخ ستم با ستونهای فراوان قدرتش همگی به ناگاه فرو خواهند ریخت.
تاریخ باز هم بارها و بارها تکرار خواهد شد و اینها همانهایی هستند که می‌خواهند نام پادشاهان و صاحبان قدرت را از تاریخ حذف کنند تا مبادا درس عبرتی برای خودشان باشد و من یاد داستان دوران کودکی می افتم که قطرات آب ذره ذره سنگهای گران را خـُرد خواهند کرد.
موجی که راه افتاده دیگر قصد باز ایستادن ندارد و هرچه این سنگها مقاوم‌تر باشند خردشدن آنها شدیدتر خواهد بود، همه اینها در یک جمله می‌شود:

What you resist persists

و مسئله دیگری در جامعه ما ناشی از استفاده ناصحیح از قدرت است و قدرت مردانه که در جامعه سالهاست وجود دارد دارد می رود که همانند دیگر قدرتها نابود شود، تنها کافیست به آمار قبولی دانشگاه‌ها نگاهی بیندازید تا ببینید زنان و دختران چگونه بیش از 2/3 از پستهای علمی را از آن خود کرده‌اند و بزودی آنها هم قدرت مردسالارانه را در جامعه با همین روشهای نامحسوس به زانو در خواهند آورد.
و این هم آخر عاقبت قدرت

پ.ن. گفتم که بعدن نگید نگفتی! :ی

این رو هم همینطوری گوش بدید




نظرات

بهار در پاییز

به مناسبت دیروز که هوا خیلی عالی بود